ใจที่เคยอ่อนล้า กับเรื่องราวที่เข้ามา
สิ่งที่เคยไขว่คว้า กลับดูเลือนลางไกลตา
วันนี้ขอแค่พอ แค่หลับลงไม่ต้องฝันหา
ออกเดินทาง ให้ใจได้เจอกับสิ่งที่ดีกว่า
ทิ้งเรื่องราวที่วุ่นวาย เก็บมันไว้ไม่ต้องสน
ปล่อยให้ใจที่สับสน ได้หลุดพ้นจากผู้คน
ฟังแค่เสียงคลื่นลม กับฟ้าครามที่เบื้องบน
ลืมความจริงที่วกวน สักพักหนึ่ง
ปล่อยใจลอยไปกับฟ้า ให้เวลาเดินช้าลงหน่อยเป็นไร
มีแค่เสียงของคลื่นที่ซัดมา อยู่ตรงนี้ไม่ต้องแคร์ใคร
ให้สายลมช่วยพัดพาความเศร้า ที่เราเคยแบกเอาไว้
ให้ธรรมชาติช่วยกล่อมเบาเบา แค่วันนี้ที่ใจได้พักผ่อน
มองดูท้องทะเล ที่กว้างไกลสุดสายตา
มีภูเขาโอบล้อมไว้ คอยบรรเทาความอ่อนล้า
ฟังเสียงนกร้องเบา เหมือนเป็นเพลงกล่อมวิญญา
ทุกอย่างดูมีความหมาย โดยที่ไม่ต้องตามค้น
สูดอากาศให้เต็มปอด ลืมเรื่องราวที่สับสน
แค่ปัจจุบันตรงนี้ ที่ใจได้หลุดพ้น
รอยยิ้มที่เคยเลือนหาย ก็กลับมาโดยไม่ต้องทน
ขอบคุณการเดินทางครั้งนี้ ที่ปลดปล่อยใจจากทุกกังวล
บางทีคำตอบที่หา อาจไม่ใช่ที่ปลายทาง
แค่อยู่กับตัวเองลำพัง ในมุมที่ใจได้ปล่อยวาง
เก็บความรู้สึกดีดี เป็นพลังให้ก้าวต่อไป
เมื่อถึงวันที่ต้องกลับไป จะไม่เหมือนคนเดิมแน่นอน
ปล่อยใจลอยไปกับฟ้า ให้เวลาเดินช้าลงหน่อยเป็นไร
มีแค่เสียงของคลื่นที่ซัดมา อยู่ตรงนี้ไม่ต้องแคร์ใคร
ให้สายลมช่วยพัดพาความเศร้า ที่เราเคยแบกเอาไว้
ให้ธรรมชาติช่วยกล่อมเบาเบา แค่วันนี้ที่ใจได้พักผ่อน
ปล่อยใจลอยไปกับฟ้า ให้เวลาเดินช้าลงหน่อยเป็นไร
มีแค่เสียงของคลื่นที่ซัดมา อยู่ตรงนี้ไม่ต้องแคร์ใคร
ให้สายลมช่วยพัดพาความเศร้า ที่เราเคยแบกเอาไว้
ให้ธรรมชาติช่วยกล่อมเบาเบา แค่วันนี้ที่ใจได้พักผ่อน